Το Μαντάτο

 

Ωραία τα χτυπήματα της Μοίρας.

(Ο Γκράχαμ Μπελ γαυγίζει μες στη νύχτα).

Του Άδη θα ΄ναι πάλε η χαρτορίχτρα

κι΄ η φορεσιά μελάνι ως το γήρας.

 

Πως γέρνω; Η βροχή στριγγά στη στέγη,

βιολί που λαθεμένο δίνει τόνο.

Εγώ η άλλος; Πάντοτε τον κλώνο,

κρασί θολό τον διώχνει. Εκεί. Δεν φεύγει.

 

Ωραία τα χτυπήματα της Μοίρας,

τη συνοδεία Κάλβειας μιας Λύρας.