Λαμπρός για μια στιγμή
Μες στο ερμάρι γράμματα, το χτένι,
αναίτιοι μην μένουν οι λυγμοί.
Εδώ στο Νότο θάλλουνε βροχές.
Καράβια πάνε πέρα. Δεν σε
παίρνουν.Ανάμνησες πικρές σα γάτες γδέρνουν.
Ενέσιμα σε στέλνουν σε τροχιές.
Την φώναζες στα όνειρα Καλή.
(Στο ξύπνιο; Βεατρίκη τ΄όνομα
της).
Τις νύχτες σου μολόγαγε ο
μπάτης:
«Αυτή του φεγγαριού η πιο
σαλή».
Ο έρωτας λαμπρός για μια
στιγμή,
παγώνι που φτερά αίφνης
ανοίγει.Σε λίγα χρόνια Δάντη, θα ΄χεις φύγει.
Σηκώνουνε θεμέλια οι τριγμοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου