Η Λιτανεία των Φίλων

 

Οι Φίλοι σε ζυγιές τα κουτσοπίνουν,

σβάρνα κατόπιν παίρνουν τα πορνεία.

Αδάμαστοι και δίχως αγωνία,

τον Άγνωστο Θεό στις κλίνες ντύνουν,

 

με μιας παλιάς πουτάνας τα σεντόνια.

(Στον Οίκο η κυρά φασόλια βράζει).

Θα φτάσουν ξημερώματα μ΄αγιάζι,

μουντζώνοντας των κήπων τα τριζόνια.

 

-Τα νιάτα μου μαζί σου πήγαν στράφι!

-Άκου να δεις, το σύνολο δυο τάφοι!

-Τι πράματα μου ψέλνεις μεθυσμένα;

-Τραγούδια απ΄τα κόκαλα βγαλμένα!