Ο Δαίμων της Μεσημβρίας

 

Της Μεσημβρίας Δαίμονα φιλέκδικε,
το λέσι μου λαβέ και περιπάτει.
Άδης για πρώτο πιάτο με ορέχτηκε,
βάλε κι από μεριά σου λίγο πλάτη.

Γι΄ ανάκτορα δεν ήμουν και για μέγαρα.

Τσαρδί μου μια σπηλιά στη Σαρωνίδα.
Την έβγαζα φτωχά με μισοφέγγαρα
και κάποια τραβεστί τ΄όνομα Λήδα.

Στης Αγοράς το σάλαγο δυσκοίλιος.

(Ο Κρίτωνας μαλάκας απ΄τους πρώτους).
Με γύρευε προάλλες ο Βιργίλιος,
για δείπνο με σπαράγγια και πλευρώτους.

Το χούι μου ο λωλός… Στιχάκια πρόχειρα.

Νοήματα; Γατάκια πατημένα.
Τέτοιας λογής κακότεχνα εργόχειρα,
με ρίξανε στη χλεύη και στα γκρέμνα.

Μα κρίσες του κοσμάκη δεν με σκιάζουνε.

Το τούβλο του ο καθείς, εγώ χαλίκι.
Τα έργα των Ανθρώπων τσίγκος μοιάζουνε
και τα χει ο Δίας πρόχειρο καθίκι.

Της Μεσημβρίας Δαίμονα λυκόσχημε,

άσε με στη σκιά σου να βαδίσω.
Στων Ποιητών τη φάρα λάθρα πρόσκειμαι,
μα φτάνει αυτό γερά να καθαρίσω.