Θανάτω θάνατον

 Κοιμήσου εν ειρήνη. Αλισάχνη

στον Άτλαντα θα κάνει κατοχή.
Η μαύρη σου καρδιά προς τη βροχή,
μια προσευχή γκρινιάζει: «Πάλι πάχνη,

πάλι των υπογείων η σαγήνη».

Πριν γεννηθείς η μοίρα σου αυτή.
Ποιος στέκεται τρελός να δικαστεί,
βαστώντας το βαρύτιμο λαγήνι;

Κοιμήσου εν ειρήνη. Ο λιμένας,

συντεταγμένες κρύβει μυθικές.
(Ανάθεμα διπλό στις ηθικές).
Αρκεί ο Ελικώνιος υμένας,

να προφυλάττει σχήματα και έπη,

δυσάρεστα μα τόσο τρυφερά
στη γύμνια τους. Τιμόνι σταθερά,
για του Λωτρεαμόν τη τρύπια σκέπη.