Από τη μεριά της Αντιγόνης

 

Τι γρήγορα ο καιρός κυλάει στο άστυ;
Το ύπνι μου τζιτζίκια λυούν και δένουν.
Όλα λαμπρά. Τα βάραθρα που χαίνουν,
Οιδίποδα ΄ντραλίζουν κι Ιοκάστη.

Κοράσι εγώ ονόματι Αντιγόνη,

(πλεξούδες, φιόγκοι ροζ, χάρτινο βλέμμα),
σαρώνω ουρανούς για κάποια Γκέμμα,
μ΄ανεμελιά πολύ και με ραστώνη,

πριν να σταθώ ξανά μες στην Ορχήστρα,

ως λαγιαρνί στα χέρια του χασάπη.
Τα μυστικά των βάλτων σε ντουλάπι,
καλή θα χρειαστούν μοιρολογίστρα.

Τι γρήγορα ο καιρός κυλάει στο άστυ,

μια με φανφάρες, μια με Καραγκιόζη;
Η Θήβα ω θεατές σα λέσι όζει,
μα ρόλο του ο καθείς, εφ ω ετάχθη.