Πίναξ Αναχωρήσεων

 Τα ξέφωτα, οι λίμνες, τα ποτάμια,

τόσο μακριά. Ο μέσα μου ρυθμός,
σα κούφιος λιονταρίσιος βρυχηθμός,
τη μάγισσα ξορκίζει και τη λάμια

και τη βραγιά με τ΄άσπρα κυπαρίσσια.

(Πικρό της λησμοσύνης το νερό).
Ακόμη και το ένα μου νεφρό,
θα έδινα γι΄αγάπη ανθρωπίσια.

Χίλια κομμάτια χάμου ο καθρέφτης,

ακρόπρωρα της λύπης ναυλοχεί.
Ο Τιθωνός σεμνά  ιερουργεί,
τεττίζοντας: « Απόλλυται ο ψεύτης».

Κι εγώ μ΄ένα φακό κάνω σινιάλο

της βάρκας. Λίγους στίχους κατοικώ.
Φθηνό και καταγέλαστο υλικό,
για κάποιον που στερνό χορεύει μπάλο.