Η Μασέλα

Μασέλα η Ακρόπολη,
στης Αθηνάς το στόμα,
κακοχυμένη  και στραβή.
Κι η Αθηνά σε κώμα.

Ξένος γιατρός ανάλγητα,
χέρι στις γνάθους  χώνει
και τη μασέλα μια και δυό,
της νοσοκόμας δώνει:

«Μασέλες δε χρειάζεσαι
γριά… Με σωληνάκια,
όσο θα ζεις θα τρέφεσαι.
Τέρμα τα τσαλιμάκια.

Ότι να φάγεις, έφαγες,
ότι να πιείς, το ήπιες.
Έχεις δωδεκαδάχτυλο,
κεκοσμημένο τρύπες».

Κι η Αθηνά στο «Κρατικό»,
σα ζο αργοπεθαίνει,
με τη μασέλα στα ζερβά,
σε σόφτεξ τυλιγμένη.