Δεκατρείς

Η μέρα σέρνει το σπαθί
κι η ώρα το μαχαίρι.
Βαρύ πολύ να στέκ΄ορθός,
με τέτοιο πικραγέρι,

τον Άγγελο προσμένοντας,
μαβιές που΄χει φτερούγες,
να με σαρώσει σα σκυλί
ψωριάρικο στες ρούγες.

Ο μήνας έχει δεκατρείς,
μια μέρα που σκοτώνει.
Το σάλο νοιώθω, την βοή…
Το αίμα μου παγώνει.