Ο Ταυρομάχος

Οι τάφοι λιγοστέψανε,
για τυχερούς οι τρύπες,
κι όσοι δεν βρήκανε μονιά,
τους κατατρώνε λύπες.

Η  Πλάση λες αγρίεψε,
δεν θέλει νοστιμάδες,
τον πρώτο λόγο ο μουγγός,
κοντόχοντροι παπάδες.

Κι εγώ που πάντα γύρευα,
την άμμο, την αρένα,
του πλήθους την επευφημιά,
την κόρη την παρθένα

είπα: «Στο διάβολο ντουνιάς,
που σε γουστάρει θύμα»,
στήθος μου έκαμα σπηλιά,
τις αορτές  μου μνήμα.

Έτσι καλά βολεύτηκε,
σε μια γωνίτσα στείρα,
ο ταυρομάχος ο δειλός,
με τσίπουρα και μπύρα.