Τα μικρομερεμέτια

Ποιος έχει χρόνο για παντούμ

και στιχοκορδελάκια

σαν τρέχει μεροκάματο;

Λαγό με κρεμμυδάκια,

σε γλέπει δόλιε η ζωή,

που πάντες τσουκαλιάζει

και πι και φι στην πυροστιά,

μέχρι μυελού σε βράζει.

Κι έτσι ξεπέφτεις στα δειλά,

εκιά τα τετριμμένα

και κλαίγεσαι αγυιόπαιδο,

πο΄χει απωθημένα.

Κάμνεις κακώς…Αν έλειπες

η λάσπη εσύ και ξέρεις,

κοτρόνια δεν στεκόντουσταν

ορθά, μήτε Σεφέρης.

Άφες λοιπόν τα σχήματα,

πολύπλοκα και τέτοια,

καλά και τα στιχάκια σου,

για μικρομερεμέτια.