Χαμένα Όνειρα

Σ΄ένα ταξίδι σε προσκάλεσα νωρίς
που΄χαμε νειάτα, στων παθών τις πυραμίδες.
Στυμμένα λόγια, να τα φτάνουν εκδορείς,
και νοσοκόμες νευρικές με σκωραμίδες.

Ο Τισιανός δίχως πινέλα τι μπορεί;
Δίχως γραφίδα ο Ρεμπώ τι να ταιριάξει;
Τώρα θανάτου ξεκινάνε οι χοροί,
και τ΄αναπόφευκτο γαυριά να μας αδράξει.

Σ΄ένα ταξίδι σε προσκάλεσα Καλή,
νεράιδα έκπτωτη στα όχτια του Ευρώτα,
μα καλογέροι με κυκλώσανε σαλοί,
οι τρεις σου άρνησες  βαστώντας βαρελότα.

Ο δρόμος κάποτε τελειώνει ξαφνικά,
κι αντίς στροφή γκρεμός βαθύς χάσκει ομπρός σου.
Τα νεκρικά σου βάλε φόρα νυφικά,
κι έλα στ΄Αη-Γιάννη ν΄ανταμώσουμε του Ρώσσου.