Μ.  Σάββατο

                    
Τρένα φωτισμένα των οχτώ,
σχίζουν αρτηρίες μιας πατρίδας.

Στα κοινωνικά εφημερίδας
τον παλιό σου βρίσκεις εαυτό,
σα χαμένο άλογο παρτίδας.

Λίστα μελετάς με προγραφές,

πρώτο το όνομα σου καμαρώνεις,
πλαστικές τροφές καταναλώνεις,
φτύνεις φωτεινές επιγραφές,
Άγιος μιας παράξενης ραστώνης.

Ποιος να σου ξηγήσει το χρησμό;

Γέμισαν τσιγγάνες τα μαντεία.
Με χοντρά στο στόμα τους αστεία,
λίγο πριν απ΄τον κατακλυσμό,
τριγυρνούν σκιές μεσ΄τα Χαυτεία.

Θ΄ανταμωθούμε φίλε Μέγα Σάββατο,

του Γιάννου  ανεμίζοντας  μαντήλι,
στο σύνορο του κόσμου το αδιάβατο
και στου φτηνού παράδεισου τη πύλη.