Ένας  Γέρος στην Αχαρνών

Απόγευμα στην Αχαρνών,
με δανεικό κοστούμι,
πάντα στο μπλοκ των Αφανών,
να πίνω νεροζούμι,

σε καφενέ της συμφοράς,

αντάμα μ΄έξη γέρους:
«Εσύ μαζί μας δεν χωράς,
αλλού για συνεταίρους».

Μεσάνυχτα στους Εμμαούς,

κυρτός χωρίς παρέα,
μέσα σε τσίγκινους ναούς,
μ΄ασφάλιση βαρέα,

ρωτώ τον Άγιο Θεριστή,

τι μου χρωστά η ζήση.
«Ρώτησε κάλλιο τον Ληστή,
αυτός να σ΄απαντήσει».

«Λάδι για σένα και  κρασί

και τάφος σε χαβούζα.
Άσε το ύφος το θρασύ,
άκου την καραμούζα,

που σου φυσάει ο Θεός.

Ληστής εγώ και ξέρω.
Μην με κοιτάζεις ενεός…
Τώρα γνωρίζεις γέρο».

Απόγευμα στην Αχαρνών,

με δακρυσμένο μάτι,
μούμια εγώ Τουταγχαμών,
σα να γυρεύω κάτι.