Ψηλά

Ψηλά στ΄αλώνια του ουρανού,
αγγέλοι θεριστάδες,
βατεύουν την Περιμπανού,
πίνουν κονιάκ οκάδες.

Χριστό και Πνεύμα βλαστημάν

και Παναγιά Μητέρα,
πέτρινος μέσα τους ο  Παν,
τους ευλογεί τη μέρα.

Και λυπημένοι

βαλαντωμένοι,
γκρεμούς οικούνε.
Τι να σημαίνει,
το φως που χαίνει,
λαβείν και δούναι;

Ψηλά στα μαύρα φιλιατρά

και στου Θεού τα μπάζα,
ψέμα ρεμέντια και γιατρειά
στα κρύα  μόνο λάζα.

Φθηνές πουτάνες και χασίς,

κι υγρά παντοπωλεία,
ακέφαλος μια κορασίς,
των προσευχών τους λεία.

Κόβουν τη φλέβα,

βρίζουν την Εύα,
πίπες ανάβουν.
Στις τσέπες λέβα,
μούσκλια και νεύρα,
ελπίδες θάβουν.

Ψηλά στον Άγιο Ποταμό

και στης Κανά τη Τρούμπα,
άγγελοι παν για πεθαμό
κι εγώ γραμμή για λούμπα.