Τα υποστρώματα

Κάποτε δυο μας αγκαλιά,
φωτιά ως τα ξημερώματα,
μ΄άναιμοι τώρα φευ κι αλιά,
φουντώνουμ΄ υποστρώματα.

Κι εύχομαι νάρθει στη ζωή,
μια νύχτα αιδοιόλεικτη,
που απ΄ εξαίφνης διαρροή,
θα σβύσουμ΄ ηλεκτρόπληκτοι.