Παραίνεση σε Νεαρό Στιχοπλόκο

Οι στίχοι νερουλιάζουνε,

σκοντάφτουνε στο μέτρο,

κι εγώ που τους κουλάντριζα,

βρέθηκα με τον Πέτρο,

να παζαρεύω είσοδο…

(Ωιμέ ψυχοφθορία!)

Μ΄αύτη του κόσμου η σειρά,

αύτη και η πορεία,

σαν τίς μελάν΄αντίς νερό,

ρουφά και μουτζαλώνει

χαρτιά. Με την λωλάδα του,

στροφές στην πτώση δώνει,

ό,τι πλερώνετ΄ακριβά,

η πάσα μία λέξη.

ΖΗΣΕ γι΄αυτό παλικαρά!

ΧΟΡΕΨΕ κι ας την πλέξη!