Στο ταβερνιό του Βελζεβούλ

Σφαγή στη μάντρα του Θεού,
μολότωφ, δακρυγόνα,
κι εγώ μωρός με πάσο μου,
σακατεμένο γόνα,

τον κάτω δρόμο ακλουθώ,
αυτόν που θα με βγάλει,
στο ταβερνιό του Βελζεβούλ,
που το κοσμεί αιθάλη.

Λοξοί εκεί επιχειρούν,
σαλοί τα καταφέρνουν,
γιατί είν΄ φτωχό το μαγαζί,
κι οι κάπελες δεν γδέρνουν.

Αντίθετα γλυκομιλούν,
κερνώντας καμιά μπάτσα,
φίλοι σα να ΄ταν μπιστικοί:
«Καλώς τηνα την  φάτσα!»

«Με τη σειρά μου χαιρετώ,
Σαταναριό, πελάτες,
κι όσους ξαπόστειλαν ταχιά,
Παραδεισοαπάτες…»