Διάλογος Κωφών

-Γονάτισε ραγιά… Δεν πρέπει κάρα

να υψώνεται. Ζηλεύει ο Πατήρ.

-Παράτα με σαλέ και άϊ σιχτίρ.

Απ΄την δικιά σου εγώ δεν είμαι φάρα.

 

-Ο Θάνατος ως κλέπτης θα ενσκήψει.

Χωράφι, να τι είσαι, ξερικό.

-Εκάς μήτρας τυφλής αερικό,

ο κόσμος σου και συ εν με τη σήψη.

 

-Τα λόγια μου τα βρίσκεις στα Βαγγέλια.

Τα ρήματα μου, ρήματα Χριστού.

-Τα λόγια σου αρές ενός ληστού

και να με συμπαθάς φέρνουνε γέλια.

 

-Προσεύχομαι θερμώς μην και πεθάνεις

στην αμαρτία μέσα. Συμφορά…

-Του Σατανά καλύτερα βορά,

τι ναι βαριά η αποφορά της Στάνης.

 

-Βαρέθηκα… Στην Κόλαση βλαμμένε

και συ και το γινάτι σου. Σκατά…

-Εκείνος που τον θάνατο πατά,

με τον πετσί τον ζει, Φίλε καημένε…