Το σπίτι της γιαγιάς

 

Οι μέρες μου δεν πιάνουν χαρτωσιά.

Παλάμη ανοιχτή κι όλο ζητάνε.

Φιλέκδικοι, κατά διαβόλου πάνε

οι γερανοί. Πατώ τη δημοσιά,

 

γυρεύοντας το σπίτι της γιαγιάς,

εκείνο που γκρεμίσανε τ΄ογδόντα.

Ρωτώ την αλεπού, ρωτώ τον λιόντα.

-Γλυκιά η θανή, αυγή Πρωτομαγιάς.