Αγαπημένη Νόρα

Αγαπημένη Νόρα, το Δουβλίνο,

μοιάζει με πόρνη τώρα γερασμένη,

που στέκεται παράμερα σκιαγμένη,

κρατώντας στο ζερβί της ομπρελίνο.

 

Χειμώνας… Γητευτής άσημων δρόμων,

κοιτώ βιτρίνες, Guinness πίνω μπύρα.

Η ζήση μου λυκόφωτη και στείρα,

ακροβατεί σε σχάρες υπονόμων.

 

Νεκρούς μας θέλουν, σάβανα μας ράβουν.

Στη Μάμποτ ο Δυσσέας, γύρω τράμια.

Αγάπη σου ζητώ, ας είν΄ και δράμια,

τι γρήγορις αντάμα σου με θάβουν.

 

Πολύτιμη μου Νόρα, Μάνα, Φίλη,

το μαύρο το εσώρουχο να βάλεις!

Πνιγμένος μες σε σύννεφο αιθάλης,

τα κάτω μυστικά φιλώ σου χείλη.