Ένα καιρό

Ένα καιρό τα χρώματα σαλεύανε,

διπλή σειρά στο κέντρο της καρδιάς μου.

Ερωτιδείς τις ενοχές χαϊδεύανε,

με το φτερό το λάγιο του Εράσμου.

 

Ένα καιρό τ΄αστέρι κατηφόριζε,

μ΄ένα στρεβλό στο χέρι του μπαστούνι,

αποκριάς τρελής την πύρα σκόρπιζε

και νυφικά τραγούδια στο καντούνι.

 

Ένα καιρό της ήττας τα φιλήματα,

μια γεύση αφήναν θάλασσας του Νότου.

Βράζανε στον γαρμπή στοιχειά και κρίματα,

ψυχώνοντας τις φτέρνες του Ασώτου.

 

Ένα καιρό χρυσάνθεμα στολίζανε,

κλειστές αυλές, παράθυρα σπασμένα.

Ανασαιμιές τους ουρανούς γκρεμίζανε,

οι προσευχές μην πάνε στα χαμένα.

 

Ένα καιρό οι σάρκες είχαν όνομα,

τα σωθικά επίθετο και ρίζα.

Τώρα τα λόγια μου τα σάπια δόλωμα,

σαν Κυριακάδες κάτω απ΄τη μαρκίζα.