Κόλπα παλιά

 

Θάνατο ψωνίζεις στη Ψαραγορά,

βάζεις τηγανίζεις, πω πω συμφορά.

Τρως ουρές, κεφάλια, τρως και το ψαχνό

κι ύστερα φουντώνεις ράδιο βραχνό.

 

Λαϊκά τραγούδια για την ξενιτιά,

Στέλιος Καζαντζίδης και καμιά μυτιά.

Βόλτα στη πλατεία, μπύρα χλιαρή.

Κάποτε η μέρα ήταν ιλαρή.

 

Πάτησες πενήντα, χνούδι το μαλλί,

άσπρισαν τα γένια, ξέφτι το χαλί.

Ότι περιμένεις, χιόνι βρωμερό,

στρώμα μουχλιασμένο, τρύπιο τσαγερό

 

Μέτρησε κιβούρια μες στις  εκκλησιές,

από το Θησείο ως τις Τζιτζιφιές.

Πάνω τη κεφάλα κι έμπα σε σειρά,

τι σαι κακομοίρη  πρώτος για πυρά.