Ένας Θάνατος

 

Νωρίς προχτές γύρισες σπίτι,

μποτζάροντας απ΄το ζερβί

και κατακόκκινη τη μύτη.

 

Πήρες σβησμένη το βιβλίο

και διάβασες απ΄ την αρχή,

του Ιλαρίωνος τον βίο.

 

Την Κυριακή δεν είχες κέφι.

-Θέλω να μείνω νηστική.

Χόρευε ο χάρος με το ντέφι.

 

Την άλλη μέρα πριν νυχτώσει

σε παραλήρημα βαθύ:

-Κάποιος τον σκύλο να σκοτώσει.

 

Σιμά σου κάθισα μητέρα,

να σου κρατήσω συντροφιά.

Τρείς το πρωί πέρασες πέρα.

 

Έχεις τα χέρια σταυρωμένα.

Σαν Παναγιά χαμογελάς

και είναι όλα πια σωσμένα.