Ανταπόδοση

Κορμί αφανισμένο περπατώ,

αναμεσίς σε κήπους , σε γραφεία,

κι αν κάποτε ο Γιούδας σ΄ απαρνήθηκα,

στο στήθος  σ΄ έχω φλου φωτογραφία.

 

Στον έρημο σταθμό,

λιβάνι από ατμό,

του τρένου που σε πήρε μακριά μου.

Οι δυο μας αγκαλιά,

κατάμαυρα μαλλιά

και γύρω τα φιλιά πεσμένα χάμου.

 

Δεν έχω μάτια πόλη για να δω,

μια πόλη που σε κρύβει τόσα χρόνια.

Θα γέρασες τραγούδι μου, θα κύρτωσες

και συ όπως και γω σ΄ άλλα σεντόνια.

 

Παλιά μου αγάπη, κέρινο φτερό,

της ζήσης μου μονάκριβο στολίδι,

αν ίσως και βρεθείς μπροστά στο μνήμα μου,

ας το ποτίσεις με χολή και ξύδι.