Ονομαστική Εορτή

 

Στιβάλια θα φορέσω του θανάτου,

χλωμές να σεργιανίσω γειτονιές.

Μαντρότοιχοι παντού και κλειδωνιές

και χρόνος με χυμένα τα μυαλά του.

 

Πρωτοχρονιά της παγωνιάς τα μύρα,

στα κόκαλα μου σπέρνουν συμφορά.

Ανύποπτο με στρίμωξε η φθορά

και των προγόνων η τριζάτη ψείρα.

 

Η πρώτη μου αγάπη λιθιασμένη.

Η δεύτερη για βάραθρο τραβά.

Παγαίνω όπως-όπως στα στραβά,

με τη  τυφλοψυχή  κατασκιαγμένη.

 

Θα βάλω το παλτό που λέγουν πλάνη

και της φυγοδικίας το κασκόλ,

ανήμερα του Αη-Γιάννη  μες στο χολ,

τους γύψους να θαυμάσω στο ταβάνι.