Μια Πασχαλιά στη Κόλαση

 

Τα καλεντάρια ύσσωπο μυρίζουν

και φλιτ από σαλόνια πληκτικά.

Μορφές αγαπημένων τριγυρίζουν,

με βρώμικα στους δρόμους νυχτικά.

 

Μαζί κι εγώ ως σκύμνος πληγιασμένος,

που στέκει στο κατώφλι μιας παλιάς

αγάπης, ενστερνίζομαι το μένος

προφήτη. Μεσημέρι Πασχαλιάς,

 

γλυκά στους ποινικούς θε να δοθούνε

και σέρτικα τσιγάρα. Σιχασιά

γι΄αυτούς που με τα colt περιπολούνε,

στης Κόλασης εδώ την εμπασιά.