Ο Φυγάς

 

Ζωή σα γεναριάτικη βροχή,

να πέφτει ζαλισμένη απ΄τους λαμπτήρες

του δρόμου. Στο κατόπι μου τρεις Κήρες,

Φροϋδική  με βάλλουν ενοχή.

 

Φυγόστρατος δεν έχω πια ψυχή,

στον  Οίκο των Ναξίων να γυρίσω.

Τα μάγια προσπαθώ, μα πώς να λύσω;

Πληγή βαθιά η πάλαι αμυχή.

 

Και μια φωνή γκρινιάρα φωνογράφου:

«Για λίγο ακόμα συ φυγάς του τάφου».