Η Ασάλευτη Ζωή

Όσο το στόμα βγάνει ατμό
κι η αορτή μαρσάρει,
θα πορπατείς μα χώνεψε,
ακόμη και κουφάρι,

σ΄αυτόν τον δύστηνο ντουνιά,
πολλούς να ξεγελάσει
(σκεπάζοντας τη βρώμα του),
μέχρι και που ν΄αγιάσει

μπορεί. Γι αυτό μην απορείς,
και ζητιανεύεις λύσεις.
Eσύ στο Μετς γευμάτισες,
στο Πρώτο  θα δειπνήσεις.

Όσο το στόμα βγάνει ατμό
και το ρουθούνι αίμα,
θα ΄χεις χερόφρενο βαλτό,
σα μπούσι σ΄ένα τέρμα.