Φυλλάδα

Ο Άνθρωπος φυλλάδα κρεμασμένη,
σε κιόσκι που διαβάζουν ταπεινοί
διαβάτες από θλίψες κουρασμένοι.
«Θα είναι λες εφέσιμη η ποινή;»

Τα ίδια πάντα νέα… Οι μουζίκοι
ελπίδες στο τσεπί για σιγουριά,
ο έρωτας καζούρα και καζίκι,
και ονειροκαπνός μες σε πουριά.

Περίπτερο και μπρος του εγώ στημένος,
το κίτρινο θαρρώντας θαλασσί,
με σάρκες αλαφρότατα ντυμένος,
του Δράμαλη ρωτώ τον Μανασσή:

«Που πέφτουνε μαθές τα Δερβενάκια;
Ο θάνατος που γύρεψε μονιά;
Παιδιά εμείς, ας παίξουμε τρενάκια,
αλλάζοντας στις ράγες την χρονιά.»

Ο Άνθρωπος φυλλάδα μιας βδομάδας,
σε νυχτοφαρμακείο: «Δυό depon…»
και δίπλα του κατάφωτος Καιάδας,
Γραφείο «Η Φροντίδα» Κηδειών.