Σ΄εξήντα χρόνους

Σ΄εξήντα χρόνους έμαθα,
πως δένουν τα κορδόνια ,
ν΄αντιμιλώ στη μάνα μου,
να βρίζω την πουτάνα μου,
να βράζω μακαρόνια.

Σ΄εξήντα χρόνους έμαθα,
το τι σημαίνει ξόδι,
σαν πελεκάνος σ΄αβαθή,
μ΄ένα στον τράχηλο βαθύ
φιλί απ΄τον Ηρώδη.

Σ΄εξήντα χρόνους έμαθα,
λυπητερά τραγούδια,
εφήβου που ΄χει κουραστεί,
και βακτηρία του βαστεί,
αντάμα με παππούδια.

Σ΄εξήντα χρόνους έμαθα,
γυνή να τρέμω, χάρο,
το χώμα, τ΄αλμυρό νερό,
του δούλου τ΄άδικο ξερό,
και τον σβησμένο φάρο.