Ο Γέρος του Μωριά

Θα ρθεί καιρός που θ΄αρωτάν:

«Τι θέλει αυτός ο γέρος,

καβάλα πάνω στ΄άλογο;

Μην τον εβάρεσ΄έρως;

Τι δείχνει με το χέρι του

συνέχεια τεντωμένο,

θύμα μην είναι του φυτού,

π΄ανθοβολεί κρυμμένο;»

Κι αν κάποιος κάποτε βρεθεί

να είπει: «Μωριά είν ο Γέρος»,

σημάδι ετούτο θαν΄ τρανό.

Έλλην ευρέθη  βέρος.

Άξαφνα τότες τ΄άγαλμα,

θα αρχίσει να λυγιέται,

το άλογο να χλιμιντρά,

ο Γέρος να θυμιέται.

Μέσ΄σ΄Αλβανούς και σε Ινδούς,

Ρουμάνους, Πακιστάνους,

θε ν΄ακουστεί βαριά η φωνή:

«Ωρέ πουν΄ο γιός μου ο Πάνους;»

Και θα γυρίσουν πρόσωπο,

και θα του απαντήσουν:

«Μας τα πρηξες κωλόγερε

και άιντες και γαμήσου.

Θα ρθεί καιρός αλλιώτικος,

και χρόνια ζουρλεμένα,

κι άμα δε γένουν όλα αυτά,

γαμήστε με κι εμένα.