Προς Εκταφήν

 

Αχνίζουν οι νεκροί τα μεσημέρια.

(Ο θάνατος υπόθεση Κυρίων).

Εντός μου, της απόγνωσης ο κύων

γαυγίζει, πρήζοντας μου τα τζιέρια.

 

Τα μάρμαρα κρατούν τις μαυροφόρες,

καθώς ιστός αράχνης τα μαμούδια.

Στο βάζο «Made in China» τα λουλούδια.

Ο Γέρος:« Πως πιθύμησα τις κόρες,

 

το χιόνι το αφράτο του Γενάρη;

Νισάφι πια. Σαν τρία πλησιάζουν,

τα πνεύματα σαν αδελφό σε κράζουν.

Μαντρώνεται στα ξύλα το Λιοντάρι;»

 

Αχνίζουν οι νεκροί τα μεσημέρια.

Ο γιος εγώ, εγώ και ο Πατέρας.

Το βράδυ που ανοίγει ο «Αστέρας»,

στα σκοτεινά θα δώσουμε τα χέρια.