Στο Σαλόνι ο Άσωτος

 

Ποια λάφυρα; Στο στήθος τρεις πληγές,

σαγίτα σταθερά πάνω στη φτέρνα.

Ο πόνος σα λιοντάρι και σα σμέρνα

και σα πικροραγιάνι αληγές.

 

Θυμάμαι που ξανοίχτηκα παιδί,

μια χούφτα σκωληκόβρωτο προζύμι.

Αργότερα θα ΄ρχότανε κι η φήμη,

να φτιάξει έναν τύπο αναιδή.

 

Ως Άσωτος πορεύτηκα υιός.

(Η γεύση των κεράτων τόσο θεία).

Το Σπίτι, σιχαμάρα και αηδία

μα γύρισα τη μέρα του Αι-Λιός.

 

Και να ΄μαι στο σαλόνι χαλαρά.

Στο Κήπο ο Πατέρας μου σκαλίζει

κάτι μηλιές. Τ΄Αδέρφι βοτανίζει…

Κρυμμένο που να έχουν τον παρά;

 

Πορεύτηκα ως Άσωτος υιός,

για να ψοφήσω δώθε παραγιός;