Ο Ξενιτεμένος Αδελφός

 

Δεν μπόρεσα τη γάζα, το κινίνο,

του Koch τη λιγομίλητη αρρώστια.

Των Ποιητών κοινώνησα εντόσθια,

για πρώτη και στερνή φορά στο Ρήνο.

 

Αφόρετα για τέρμινα παπούτσια.

σαν έχιδνες χιμίσανε στα πόδια.

Ανάμεσα εγώ σε σάπια ρόδια,

σοφά τυραννισμένος απ΄τα πούσια.

 

Δεν μπόρεσα. Ζητιάνα η Πατρίδα,

της Πρέβεζας ΄ρεγόταν τη μερίδα!