Στο Λατομείο

 Σε ρήγμα χαψωμένος νοσταλγώ,

μιας πρόστυχης πατρίδας τους κοθόρνους.
Αλήτες μας φωνάζανε και πόρνους
στις Συρακούσες. Χάρτινη Αργώ,

στο σπίτι ας μ΄επέστεφε. Αργά…

Και μήνες τρεις. Μην βιάζεσαι ψυχή μου;
Ο πιο φτωχός ολάκερου του Δήμου
μα λέφτερος, χωρίς την λαιμαριά.