Κρίση Ημικρανίας

Την κάρα σφίγγεις…Το σουβλί
δεύτερη πάντα φύση,
και ξημερώνει Κυριακή.
Ποιος θέλει να σε ντύσει,

με τα σκουτιά της ορφανιάς,
της λύπης τα παπούτσια;
Το μήλο πια μισόφαγες,
πιστώνεσαι κουκούτσια,

μα η ψυχή δεν σταματά,
τους ζόφους να γαυγίζει.
Γιατί ΄ναι φως Ελυτικό,
την μοίρα σου που ορίζει.