΄Εξοδος

Την ανεμόσκαλα θα δέσω στου προφήτη
τα λόγια, ΄κείνα που μου φέραν πανικό,
και μ΄ένα σαν Πρωτοχρονιάς ποδαρικό,
θε να πετάξω προς τον θάνατο σπουργίτι.

Το φτέρωμα μου απαρτίζουν άδειες λέξεις,
που δεν τις φώνησα, τι στάθηκα δειλός.
Χώμα το σώμα μου, το πνεύμα μου πηλός,
και ποιος γουστάρει τέτοιαν ώρα συνεντεύξεις.

Οι φίλοι έχουνε στα σπίτια τα δικά τους,
παραγωνάκι και κουδούνι φωτεινό.
Κι αν το χτυπήσω ποιον θα έβρω ζωντανό;
Για αυτό καλύτερα μια πτήση απά σε βάτους.

Θρυματισμένο το λαγήνι στην αγκάλη.
Κάπου θα χύθηκε τ΄αθάνατο νερό.
Μ΄ένα τραγούδι μου πολλά λυπητερό,
μπρος στην κερκόπορτα δες σκύβω το κεφάλι.