Χαιρώνεια 338 π.Χ

 

Δριμάρη θε να μάθεις πως με βόλησαν,

οι Θεσσαλοί με τόξα και σφενδόνες.

Τα λόγια σου ποσώς με παρηγόρησαν:

«Ο Λυσικλής μισεί τους Μακεδόνες».

 

(Μαλλιά κυματιστά σχεδόν αχτένιστα,

το μάτι δυνατό, -λάμπα θυέλλης-),

κάμε θεριού καρδιά κι απλά μηδένιστα.

Ο ουραγός υπήρξα της αγέλης.

 

Δριμάρη θε να μάθεις τα καθέκαστα.

Το τρένο της φυγής μου της μεγάλης,

σαν αφιχθεί στη Πόλη, (δες το αδέκαστα),

καλό για με ν΄αρχίσεις ν΄ αμφιβάλλεις.

 

Τώρα σκασμός. Τα φάρμακα χυθήκανε,

δοξαστικά στου αίματος τους δρόμους.

Ο εαυτός: «Θνητέ στο φως ανίκανε,

με ποιο ποδάρι πάτησες τους Νόμους;»