Στο Καθαρτήριο

 

Απισχνασμένο φως της Αναστάσεως,

σκορπίζει αποτσίγαρα στου Γκύζη.

Εσύ παρά την θύραν της Κολάσεως,

κι αυτός –Άρχων Μυγών- να μη σ΄αγγίζει.

 

Μέρες σαράντα κατοικούσες δώματα,

με ζέον αγιασμένα και φορμόλη.

-Ποιος ήσουν Ξειν πριν μπεις χλωμός στα χώματα

κι ερωτευτείς τ΄ωραίο περιβόλι;

 

-Τεφρές φωτογραφίες του πλανόδιου,

μιας Κυριακής του Μάρτη  ξεροβόρι,

συμπλέγματος καμπύλη οιδιπόδειου,

ο Θάνατος εγώ  μαζί κι η Κόρη.

 

Πάνω αστερισμοί να ξεροβήχουνε,

στα φθισικά της νιότης τα τοπία.

Κάτω τρεις Άργοι χέρια να σου λείχουνε,

στερνή φορά γυρεύοντας θωπεία.