Ένα Μεσημέρι Στο Βουνό

 

Το Βουνό θα μιλήσει μεσάνυχτα.

Μια βροντή φέρνει πάντα ελπίδα.

Χαλασμένη του νου η πυξίδα,

της καρδιάς μου τα φύλλα ορθάνοιχτα.

 

Ρότα πάλι πτωχών προς Αμέρικα.

Σκουπιδιάρες σαρώνουν τους δρόμους.

Κυνικούς, Σοφιστές χρυσοστόμους,

τους κρατάνε ομήρους μαγέρικα.

 

Το Βουνό θα μιλήσει με δόκανα.

Οι σπηλιές μαθημένες στο αίμα.

Σαν διαλέξω, μονάχα την κρέμα

κι ότι ως τώρα ο ούτις δεν πρόκανα.

 

Αλπικά μεσημέρια φυγόδικα.

Μασουλώ κάτι κράκερ διαίτης.

Της Θεάς ανασαίνω επαίτης,

ποινικό απαγγέλλοντας κώδικα.