Όρκος

 

 

Λίγα τα ψωμιά μου ανεμίζομαι.

Οι στίχοι μου κι εκείνοι μετρημένοι.

Σαν τι μπορεί κανείς να περιμένει

από γυμνό; Στη Μούσα ορκίζομαι

 

και στα οστά τα μαύρα του Σεφέρη,

τις μέρες τις στερνές να τραγουδήσω

με τη φωνή αντρίκια. Γω να ντύσω

του Χάρου το ζερβί μ΄ένα μαχαίρι.