Θα ξεχάσω

 

Τους ήλιους θα ξεχάσω του Αυγούστου

και τις βαθιές του Μάη ρεματιές.

Εδώ στων ασεβών τις εσχατιές,

το να θυμάσαι πια, έλλειψη γούστου.

 

Το σπίτι θα ξεχάσω των ανέμων,

την άσχημη της κλίνης, τα προικιά:

Δυο τεντζερέδες, τέσσερα βρακιά

και τους φθαρμένους δίσκους με τον Lennon.

 

Του Mahler τον «Τιτάνα» θα ξεχάσω

και τη «Συννεφιασμένη Κυριακή».

(Ο κόσμος μου υπήρξε φυλακή).

Τέτοια ζωή στο βρόντο να τη βράσω.

 

Τα πάντα θα ξεχάσω. Μες στο χώμα,

οι έλικες στομώνουν για καλά.

Παν οι βεγγέρες παν και τα φτερά,

Χάρος μονάχα τώρα με μια γόμα.