Το Θέατρο

Το φίδι πως ν΄αφήσει τη φωλιά του,
που λίθος πια το χέρι των θλιμμένων,
τινάζεται στο μέλλον μετ΄επαίνων,
τις κλείδες να ραγίσει του αοράτου;

Και πως ο γρέγος, σύνοικος του σκάφους,
χωρίζοντας τη θάλασσα στα δύο,
ως Νέστωρ θριαμβεύων εν σταδίω,
ματίζει μαύρα μάρμαρα τους τάφους;

Έτσι… Σαν σκλί που γύρισε στο σπίτι
κατάκοπο, στη Νέα Ιωνία,
και σαν γριά τσατσά μες στα πορνεία,
έτσι θ΄απογδυθώ τον Φιλοκτήτη.

Το θέατρο χωμάτινο ως πάνω,
αντέχει ακόμη ένα τσαρλατάνο;