ΠΕΣΣΟΑ

Στο ύπνι μου μουρτζούφλης ο Πεσσόα:
«Στο διάβολο παράτες και ηρώα.
Ανάθεμα χοντρό στο Εφετείο,
στα πλοία με κατεύθυνση την Χίο.

Στου έρωτα ανάθεμα την πείνα,
βιολάτορες, πιανίστες απ΄την Κίνα,
ας είναι και τερπνοί δεξιοτέχνες.
Για λίγους και αλμπάνηδες οι Τέχνες.

Βαρέθηκες της θάλασσας το κύμα;
Της Λούτσας το παράνομο το κτίσμα;
Στον ανεψιό τον βλάκα να το γράψεις,
τα φώτα του καριόλη να τ΄αλλάξεις.

Βιβλία μην κρατάς μες στο ερμάρι.
Ένα βιβλίο είναι ένα κουφάρι,
που τίποτα μαθές δεν διασώζει.
Μια τέτοια εμμονή δεν σου αρμόζει.

Τους στίχους σου στον άνεμο αμόλα,
κι αν είναι βολετό πότισ΄τους φόλα,
΄πογράφοντας φαρδιά- πλατιά Κανένας.
Αύτη σφραγίς… Σώας έχεις τας φρένας.

Συγνώμη φύρδην-μίγδην που στα λέω.
Το ξέρω, τα νοήματα πως καίω.
Μα λίγος χρόνος  ξέμεινε στο ράφι.
Οι πολλαπλοί μου με καλούν οι τάφοι.

Αυτά και μένω. ΄Ηρθε η ώρα κι άγω,
με πέτρα στην αγκάλη για τον Τάγο».
Στο ύπνι μου μουρτζούφλης ο Πεσσόα:
«Η ήττα σάμπως νίκη για τον Τρώα».