Το Σύννεφο

Αν σύννεφο τολμήσει και με βρέξει,
γλιστρώντας το κατώφλι μια Δευτέρα,
σα συγγενής που ήρθε για βεγγέρα
το δειλινό απρόσκλητα στες έξη,

τότες ευθύς αντίμετρα θα λάβω,
με τη μορφή Σωκρατικής θερμάστρας.
Για πρώτη θα σταθώ φορά μου άντρας,
κι αν βολετό διπλά θα μεταλάβω,

λημνιώτικο ξηρό απ΄την μπουκάλα,
σε μια γωνιά στο πάσο της κουζίνας.
Ας έζησα ως έγκλειστος της «Πείνας»,
καιρός να δραπετεύσω από την γυάλα.

Το σύννεφο ας είν΄του Άλλου Κόσμου
μαντάτο, δεν ορίζει πια το φως μου!