ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

 

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Μες το δισάκι μου,

κρύβω κουμπιά απ΄τη παλιά στολή του άλκιμου.

Βαρύ το βήμα με τραβάει εκεί που θέλει,

κατάφορτος σαν Σεβαστιανός με βέλη.

 

Στη κατηφόρα βάζω φρένο και ταχύτητα.

Θαρρούσα κάποτε πως θ΄έβγαιναν αήττητα,

τα χίλια όνειρα που έπλαθα στο πόδι.

Ξεβγάζουν σήμερα το ίδιο μου το ξόδι.

 

Μνήμες-αγκίστρια να με σύρουνε γυρεύουνε,

κάτι κακό πολύ κι ύπουλο μαγειρεύουνε.

Μες τα βρομόνερα των δρόμων θα τις πνίξω,

τη σκοτεινή πλευρά μου θέλω να αναδείξω.

 

Βαρύ το τίμημα, βαριά και η ανάσα μου.

Ποιος θα μου δώσει συνταγή αυτού του βάλσαμου,

που τη πληγή θα γιάνει, αίμα θα ξεπλύνει,

για να ξεφύγω μια για πάντα από τη δίνη;

 

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Όλα μακραίνουνε.

Σβήνουν φανάρια πλευρικά κι απλά πεθαίνουνε.

Στα γκαστρωμένα μου τα χρόνια θα γυρίσω,

έχει λουλούδια ακόμη ο κήπος να μαδήσω.