ΛΑΙΚΗ ΩΡΑ

 

Παρηγοριά δεν βρίσκω στο κρασί.

Τα όνειρα σκοτώσανε τον ύπνο.

Θρηνώ κάτω από της πόλης τα υπόστεγα,

διωγμένος από μυστικό ένα δείπνο.

 

Σφυρίζουνε τα τρένα πριν χαθούν

σε μαύρο τούνελ ποτισμένο αιθάλη.

Σφυρίζουνε τις ράγες τους αφήνοντας,

και μπαίνουν απ΄τις κόχες στο κεφάλι.

 

Κορίτσια με τα στήθη τους γυμνά

Μου γνέφουνε στις πόρτες να περάσω,

Κερί θα βάλω. Οδυσσέας κίβδηλος

στο άγνωστο νησί μου να γεράσω.

 

 

Το δρόμο πώς να πάρω το σωστό,

που βγήκαν τα σκυλιά και με γαυγίζουν;

Σε κάθε βήμα που πατώ απόνερα

Το απόλυτο κενό να καθρεφτίζουν.

 

Στο μέτωπο στεριώνουν οι καιροί

νομίσματα, -παραγγελιά στο χάρο-.

Δεν θέλω,  δεν αντέχω τα τραγούδια τους

Που λένε για το χρόνο το κουρσάρο.

 

.