Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ ΠΕΤΡΟ

 

Την πόρτα τη κατάστικτη της πόρνης,

χωλέ μου ταχυδρόμε τι χτυπάς;

Πέτρος τη μια τη δεύτερη Κηφάς,

εντός σου συνοικούν τέφρα και κόνις

 

Τα σπλάχνα μελανώσαν τσιμινιέρες,

Θεού ερωτευμένου με φωτιές.

Ανάμεσα λογιών αποκοτιές,

πειρατικές  υψώνεις τις παντιέρες.

 

Αφήνεις τον Πατέρα να γκρεμίζει

των Χερουβείμ το σώμα σε γκρεμό.

Διπλή τριχιά σου πρέπει στο λαιμό

και τ΄Άδη το μαντήλι ν΄ανεμίζει.

 

Αν ίσως και υπάρχει σωτηρία

κάμε γραφή και ζήτα συμβουλές.

Καιρός να κρύψεις ήρθε τις ουλές

και κείνη τη παλιά σου αναπηρία.