Ο Νεκροθάφτης λίγο πριν την Ανάσταση

 

Οι τάφοι κρύβουνε πομπές και χέρια λερωμένα,

ψέματα, άγη, οιμωγές, κορμάκια αλεσμένα,

θάλασσες κρύβουν, ποταμούς που δεν τους κάνεις ζάφτι,

αχ δόλιε νεκροθάφτη…

 

Λιώνουν εκεί τα σάβανα μέρα με την ημέρα.

Υψεί ο νεκρός τη κεφαλή να πάρει λίγο αγέρα,

μα έχει πλεμόνι άρρωστο. Τι μοίρα αλί και δαύτη;

Άχ δόλιε νεκροθάφτη…

 

Άσε τις σφαίρες του καιρού να σπέρνουν νιες ψυχούλες.

Ανάλγητος στέκεις εσύ κι ας κλαίγουνε μανούλες.

Του Άδη την μικρότητα, βάλε φωτιά και κάφτη.

Άχ δόλιε νεκροθάφτη…

 

Βαρούν τα σήμαντρα, σπηλιές ανοίγουν τα σεκλέτια

Του κάτω κόσμου τρέμουνε οι Αρχές και τα Δοβλέτια.

Κατανικάται ο θάνατος εν τη ημέρα ταύτη.

Άχ δόλιε νεκροθάφτη…